مفهوم مقاومت، هرچند در حوزه‌های متنوعی رواج دارد، بیش از همه در مطالعات فرهنگی و تاریخ سیاسی، واجد اشاراتی خاص به مقابله با سلطه و تفوق دنیای لیبرال سرمایه‌داری است. همانطور که مبارزان و استقلال‌طلبان به تصرف نهادهای کلیدی سیاسی می‌اندیشیدند، هنر و رسانه به منزلهٔ دو نهاد اثرگذار نیز باید تغییر جهت می‌داد. در این میان، سینما به مثابه مکانی برای تجلی روح استعمار و تهدید هویت فرهنگ بومی دانسته می‌شد و انقلابیون همیشه به انقلاب در سینما نیز می‌اندیشیدند. به همین دلیل در موازات انقلاب‌ها و مبارزات آزادی‌بخش، تلاش‌های فرهنگی-هنری برای ساخت سینمای مقاومت نیز مشاهده می‌شود. اما ماهیت «سینمای مقاومت» چیست و این تلاش‌ها تا چه اندازه موفق بوده است؟ چنین سینمایی در رابطه با انقلاب اسلامی ایران و در تاریخ پس از انقلاب چگونه بوده است؟ جریان‌های غالب سینمایی ایران کدام‌اند و چه رویکردهایی داشته‌اند؟ کتاب سینمای مقاومت،‌ مجموعه‌ای از ده مقاله از یازده پژوهشگر مرتبط با این زمینه است که به بررسی این سوالات می‌پردازد.