در دنیای ماقبل مدرن، انسان‌ها به وسیلهٔ اسطوره‌ها، رویاهای خود را به تصویر می‌کشیدند، سوالات بنیادین خود را پاسخ می‌گفتند و به زندگانی خود معنا می‌دادند. اما در دوران مدرن، وسیلهٔ روایتگری تازه‌ای خلق شد که اسطوره را به میان زندگی مردم آورد و عالم خیال و واقعیت را در هم آمیخت. با ظهور سینما، انسان‌ها قهرمان‌ها و اسطوره‌های خود را در آن جستجو کردند، از آن معنا گرفتند و از آن پذیرای تأثیرات متعدد شدند. کتاب «مردم‌شناسی ارتباطی اسطوره در سینمای ایران»، با استفاده از روش مردم‌شناسی ارتباطی، به تحلیل تاریخی و جامعه‌شناختی سینمای ایران در سه دورهٔ «انقلاب»، «جنگ» و «بازسازی» پرداخته و اسطورهٔ قهرمان در هر دوره و مراحل سیر آن در دوره‌های مختلف را بررسی و تبیین کرده است.